Փաստորեն վերջապես հասկացա, թե ինչ ա պետք իրավապաշտպան կոչվելու իրավունք ունենալու համար՝ ազգի 70 տոկոսից նողկանք զգալու խոստովանություն արած, նեմեցկի (ու ոչ միայն նեմեցկի) չափալախներ բազմակի կերած Արման Վեզիրյանի դատերին ներկա լինելը։ Էդ արդեն ինձ մոտ տպավորություն ա ստեղծվում, որ Վեզիրյանը ոչ թե գրանտակե... էհ, էս ինչ եմ ասում, ոչ թե իրավապաշտպան ա, այլ իկոնա...
Իսկ եթե հարցին նայենք մի քիչ այլ պրիզմայից, ստացվում է, որ մեծն իրավապաշտպան, ես անգամ կասեի իրավապաշտպանաց-իրավապաշտպան Միկա Դանիելյանը իր բերանով ասում ա, որ թքած ունի այնպիսի կարկառուն իր կոլլեգաների վրա, ինչպիսիք են ազերաֆիլ Գեորգի Վանյանն ու Վանյանաֆիլ և քլինթոնի անոն(իմ)իստ Արթուր Սաքունցն են, որովհետև նրանք էլ դատին ներկա չեն եղել...
Ա դե, ընթերցող ջան, բա ի՞նչ, մի կողմից, ով-ով, բայց դե իրավապաշտպանը՝ իրավապաշտպանին վիձիտ իզդալեկա, նենց որ էս անգամ Դանիելյանը անկեղծ ա ու միամիտ-միամիտ չեսնի հայտարարել ա, որ թքած ունի նման իրավապաշտպանության վրա։ Միակ բանվը, որ կհավելեր Ձկան Աչքը, կայանում է նրանում, որ խելացի մարդը թքած ունի նաև Միկա Դանիելյանի պես իրավապաշտպանների վրա էլ։
No comments:
Post a Comment